Start G-code & End G-code: Wszystko, co musisz wiedzieć

1 miesiąc temu

G-code to język programowania używany do instruowania maszyn takich jak drukarki 3D i maszyny CNC, aby wykonywały polecenia. G-code używa indywidualnych poleceń z literą początkową, taką jak “G” lub “M”, po której następuje liczba określająca polecenie i wartość.

Polecenia mogą być również tworzone z serii tych kombinacji, aby uwzględnić wiele osi. Jako prosty przykład G-code, “G0 X15” spowoduje przesunięcie osi X drukarki o 15 mm w kierunku dodatnim.

Slicery to kolejny element w druku 3D, służący do przekształcenia pliku modelu 3D (STL, OBJ, 3MF, itp.) w skrypt G-code. Podczas gdy możesz pobrać model 3D w formacie STL, aby drukarka 3D mogła go wydrukować, slicer musi przekształcić Twój plik w skrypt G-code.

G-code początkowy i końcowy to zestawy instrukcji, które drukarka 3D wykonuje przed i po każdym wydruku. W przeciwieństwie do G-code dla rzeczywistego drukowania modelu, skrypty G-code startu i końca pozostają takie same dla wszystkich wydruku, chyba iż je zmienisz.

Zazwyczaj slicery posiadają wstępnie ustawione podstawowe skrypty G-code startu i końca, które są zaprojektowane do pracy z większością drukarek. zwykle skrypt startowy zapewnia, iż hot-end i platforma mają prawidłowe temperatury, a drukarka ustawia wszystkie osie przed drukowaniem. Może on choćby zawierać linię testową do uruchomienia hot-endu i ekstrudera. Skrypt końcowy schładza hot-end, aby zapobiec zjawisku heat-creep po zakończeniu drukowania i wyłącza silniki i inne komponenty używane do drukowania.

Teraz, gdy znasz już podstawy, omówimy dlaczego możesz chcieć zmienić swój startowy i końcowy G-code, jak to zrobić i jakie zmiany możesz wprowadzić.

Dlaczego warto go zmienić?

Twój slicer ma prawdopodobnie domyślny skrypt startowy i końcowy G-code dostosowany do parametrów, które początkowo wprowadzileś do slicera (wymiary platformy , offsety, itp.), aby pracować z drukarką. Te domyślne skrypty są dość podstawowe i uniwersalne, dzięki czemu większość drukarek 3D może je z łatwością śledzić.

Chociaż domyślny skrypt może nie być zły, możesz chcieć go zmienić, aby dodać specjalne skrypty, takie jak:

Dodanie sondy osi Z do automatycznego poziomowania platformy
Drukowanie testowej linii
Dźwięki alarmowe (na przykład głośny sygnał dźwiękowy lub ćwierkanie po zakończeniu drukowania)
Chłodzenie drukarki po zakończeniu pracy
Automatyczna sekwencja usuwania części

Jeżeli Twoja drukarka nie posiada pamięci wbudowanej (EEPROM), możesz również potrzebować użyć skryptu startowego G-code, aby przypomnieć drukarce o przestrzeganiu pewnych parametrów. Te monity mogą powiedzieć drukarce, aby włączyła ustawienia do procesu drukowania, takie jak przesunięcia Z, przesunięcia sond, dostrojenia PID i inne.

Wprowadzanie zmian

Aby zmienić początkowy i końcowy skrypt G-code, będziesz musiał użyć swojego slicera. W tej części omówimy, jak to zrobić w programie Cura. jeżeli jednak używasz innych slicerów, proces ten powinien być bardzo podobny.

Otwórz program Cura (lub wybrany slicer) i przejdź do ustawień maszyny, klikając zakładkę “Settings”.
Po otwarciu paska ustawień, kliknij “Printer”, a następnie “Manage Printers”.
Kliknij “Machine Settings”, a zobaczysz początkowy i końcowy skrypt G-code w dwóch polach na dole wyskakującego ekranu.
Edytuj te skrypty G-code w dowolny sposób, kopiując istniejące skrypty lub pisząc własne.
Po zakończeniu edycji skryptów kliknij poza polem tekstowym, aby zapisać nowe początkowe i końcowe skrypty G-code.

Częste komendy

Poniżej wymieniliśmy kilka typowych poleceń (nie całych skryptów) i ich działanie. Użyliśmy symbolu “[x]” w miejscach, w których będziesz musiał użyć niestandardowej wartości dla swojej maszyny (np. rozmiar platformy, offset, itp.).

G92 E0: Resetuje ekstruder i przygotowuje drukarkę do nowego wydruku. Zalecamy użycie tego w skrypcie startowym G-code.
G28: Ustawia wszystkie osie w pozycji wyjściowej.
G1 X[x] Y[x] Z[x] F[x] E[x]: Przesuwa głowicę drukującą i ustawia prędkość podawania. zwykle po tym poleceniu następuje odmiana tego samego polecenia i jest ono używane do drukowania linii testowej.
G1 Z[x]: Przesuwa oś Z. Zapewnia to, iż głowica drukująca nie skrobie po podłożu podczas przechodzenia do pozycji początkowej wydruku i nie skrobie po wydruku po jego zakończeniu.
G1 F[x] E[-x]: Nakazuje drukarce wycofanie lub ściągnięcie filamentu dzięki ekstrudera. Jest to często używane po zakończeniu druku.
M106 S[x]: Ustawia prędkość wentylatora chłodzącego, aby schłodzić hot-end lub wyłączyć wentylator chłodzący po zakończeniu drukowania.
M104 S0: Wyłącza hot-end (przez ustawienie temperatury na 0 °C). Zalecamy użycie tego polecenia na końcu skryptu G-code.
M84: Wyłącza wszystkie silniki maszyny. Zalecamy również użycie tego polecenia na końcu końcowego skryptu G-code.