Profil zasilania na poziomie płyty głównej dyktuje podstawową moc procesora (PL1), maksymalną moc turbo (PL2) i wartości IccMax. Nie znamy tych wartości dla „Arrow Lake-S”, szczególnie dla jego najwyższej części Core Ultra 9 285K; ale aby zilustrować, co oznacza domyślny profil zasilania po wyjęciu z pudełka, musimy przyjrzeć się „Raptor Lake-S”. W przypadku Core i9-14900K profil zasilania wydajnościowego — który płyty główne Intel Z690 i Z790 umożliwiają po wyjęciu z pudełka — zapewnia PL1 na poziomie 125 W, PL2 na poziomie 253 W i IccMax na poziomie 307 W, co jest wartością, którą Intel uważa za standardową dla tego modelu procesora.
Extreme Power Profile, który można włączyć w programie konfiguracyjnym UEFI, utrzymuje PL1 i PL2 na poziomie 250 W i odblokowuje 400 W IccMax (coś, co wymaga podłączenia dwóch 8-pinowych złączy zasilania EPS, z których każde może osiągnąć 225 W). Insane Power Profile, dostępny na wybranych modelach płyt głównych, całkowicie odblokowuje PL1 i PL2 do „4096 W” (czyli wszystkiego, co płyta główna jest w stanie zapewnić), a IccMax do 511 W (limit projektowy gniazda). Intel Baseline Power Profile (znany również jako Default Power Profile) działa wbrew tym trzem.
W przypadku procesora Core i9-14900K domyślny profil zasilania zapewnia procesorowi PL1 na poziomie 125 W (co stanowi również bazową wartość mocy układu), ale maksymalna moc turbo PL2 jest ograniczona do 188 W, a IccMax do 249 W. Znacznie ogranicza to częstotliwość taktowania procesora choćby przy ustawieniach fabrycznych.
Jeśli plotki o tym, iż Intel nakłania producentów płyt głównych do dostarczania płyt głównych z chipsetem Z890 z domyślnym profilem zasilania są prawdziwe, to procesory te najprawdopodobniej nie będą działać zgodnie z oczekiwaniami Intela. Dlatego też firma zaleca recenzentom i użytkownikom końcowym manualne włączenie przynajmniej profilu wydajności zasilania w ustawieniach UEFI, aby przynajmniej uzyskać standardową wydajność tych procesorów.