Jeden z najlepszych. Test i recenzja Sony 55A75K

Sony XR-55A75K (dalej dla uproszczenia zwany 55A75K) jest telewizorem OLED z ekranem o rozdzielczości 3840 na 2160 pikseli. W trakcie testu pracował pod kontrolą systemu Android oraz systemu w wersji 6.5954.0700EUA. Testowany egzemplarz telewizora wyprodukowano w maju 2022 roku i pochodził od producenta.

Design

Jeśli mnie pamięć nie myli, 55A75K jest jednym z nielicznych OLED-ów marki Sony, który ma standardowo dość spory prześwit.

Wynika to z kolejnego „novum” dla OLED-ów Sony: zastosowania dwóch głośników szerokopasmowych. Ponieważ promieniują one dźwięk do dołu, konieczne jest zapewnienie ich odpowiedniej odległości od podłoża.

Oto najważniejsze cechy konstrukcji telewizora:

• tylna ścianka: metal;
• pokrywa elektroniki: plastik (o ciekawym wzornictwie);

• ramka wokół ekranu: metal;
• szerokość ramki: ok. 1 mm;
• nóżki: plastik (z metalowym rdzeniem);
• rozstaw nóżek: 1054 mm;
• prześwit: 72 mm;
• gniazda: po lewej stronie;
• kabel sieciowy: odłączany;

• pilot 1: plastikowy, z kursorem („magiczny”), bez podświetlenia (model RMF-TX520E);
• pilot 2: brak.

Do konstrukcji telewizora nie mam żadnych istotnych uwag negatywnych: zbudowany jest solidnie i może się podobać. Szkoda tylko, iż jest tylko jeden (szeroki) rozstaw nóżek i iż zabrakło gniazda słuchawkowego.

Jakość obrazu Sony 55A75K

Wyświetlacz

W telewizorze zastosowano wyświetlacz OLED typu RGBW (WOLED) pochodzący od LG Display.

Spektrogram wykazał bardziej intensywną emisję w zakresie barwy czerwonej, co świadczy o zastosowaniu wyświetlacza nowej generacji EX.

Kolory

W bliskim wzorca trybie własnym (6448K) średni błąd odwzorowania kilkudziesięciu testowych próbek kolorów wyniósł zaledwie 1,6, czyli poniżej progu postrzegalności (3,0).

Z wyjątkiem nieco zbyt mocno nasyconej 100-procentowej czerwieni diagram chromatyczności wypadł bardzo dobrze.

Typowa dla WOLED-ów zmiana odcienia kolorów pod kątem była obecna, choć niewielka i raczej słabo widoczna. Nie było żadnych lokalnych przebarwień panelu, które zdarzają się u niektórych rywali.

Przypomnę, iż producent (LG Display) dzieli gotowe panele na trzy sorty, różniące się jakością. Wyniki moich testów wykazują, iż jest wielce prawdopodobne, iż Sony nie kupuje paneli trzeciego, tj. najgorszego sortu, tylko dwa wyższe.

Szeroka paleta barw

Pokrycie przestrzeni UHDA-P3 (CIExy) wyniosło… 100%, co potwierdza możliwość wyświetlania szerokiej palety. Średni błąd odwzorowania kolorów w trybie HDR nie był wysoki (4,4) i wynikał głównie ze zbyt małej luminancji (jasności), a w znacznie mniejszym stopniu z przekłamań odcienia czy nasycenia.

Czerń i kontrast

Decydując się na telewizor z ekranem OLED, zdecydowana większość konsumentów liczy na wysokiej jakości, głęboką czerń oraz znakomity kontrast. Ja do tych wymagań zawsze dorzucam swój warunek sine qua non: precyzyjne odwzorowanie przyczerniowych szarości, czyli co najmniej dobrą widoczność detali w cieniach. I muszę przyznać, iż w ogólnej ocenie Sony 55A75K pod tym względem nie rozczarował – wprost przeciwnie.

Ale zacznijmy od treści SDR. Tutaj nie było problemów: charakterystyka jasności była bardzo dobra, tj. nieściemniona przy czerni i nierozjaśniona w pobliżu bieli.

Dla porównania wykres charakterystyki jasności jednego z rywali (notabene z takim samym panelem OLED EX): widać bardzo duże ściemnienie przy czerni, które prowadzi do stłumienia lub choćby utraty wielu przyczerniowych detali.

W tym krytycznym obszarze Sony 55A75K niczego nie ukrywa, co świadczy o klasie inżynierów i potwierdza, iż dążą do tego, aby Bravie oferowały „obraz zgodny z intencjami twórców filmu”.

Treści 4K HDR były ogólnie wysokiej klasy: oto nasza standardowa scena z filmu Zjawa (The Revenant, 2015):

W bardzo trudnych scenach z filmu Dune (2021) zarejestrowanych w 4K Dolby Vision Sony 55A75K poradził sobie bardzo dobrze. I chociaż przyczerniowym detalom do perfekcji brakowało pewnego „szlifu”, to jeżeli porównamy osiągnięty wynik z rywalami, okaże się, iż 55A75K jest w ścisłej czołówce OLED-ów klasy podstawowej:

Ponadto analiza przyczerniowych szarości na pełnoekranowej planszy w całkowicie zaciemnionym pomieszczeniu wykazała, iż w testowanym egzemplarzu panel był jednolity, czysty i pozbawiony jakichkolwiek pasków czy miejscowych rozjaśnień lub przebarwień.

Jak już mówiłem, całkiem możliwe, iż Sony kupuje od LG Display panele wyższego sortu.

Potencjalnym nabywcom Bravii 55A75K zatem życzę, aby w pozostałych egzemplarzach tego modelu panele były równie dobre.

HDR

W trybie własnym na planszy 10% maksymalna luminancja na początku trzyminutowego pomiaru wyniosła 588 cd/m^2, a po kilku sekundach osiągnęła poziom bliski 700 cd/m^2.

Jak widać, organiczny panel został wysterowany nieco inaczej niż u rywali: inżynierowie Sony starają się uniknąć dużego skoku natężenia prądu na przypikselowych tranzystorach, aby nie uszkodzić delikatnych i niezwykle cienkich organicznych warstw emisyjnych. Większą niż u rywali troskę o żywotność wyświetlacza widać także w działaniu mechanizmu chroniącego panel: załącza się on nieco wcześniej niż u rywali, co na wykresie jest widoczne w postaci łagodnego spadku w trzeciej minucie ciągłego testu.

Pomimo spadku 55A75K osiągnął w tym samym teście wyższą luminancję niż ubiegłoroczny 55A80J, którego maksimum wyniosło 657 cd/m^2, podczas gdy w 55A75K – 724 cd/m^2.

Zwracam uwagę, iż luminancja rzędu 700 kandeli możliwa jest wtedy, gdy telewizor wyświetla jasne obrazy na ułamku powierzchni ekranu. Gdy zaś wyświetlimy białą planszę na jego całej powierzchni, luminancja gwałtownie spada – w przypadku 55A75K do 158 cd/m^2 (co i tak jest lepszym wynikiem od rywali, którzy często nie przekraczają 120 cd/m^2 (nawet z matrycą EX). Przypomnę, iż ubiegłoroczny 55A80J osiągnął 129 cd/m^2, a więc o 29 kandeli mniej od 55A75K.

To wszystko potwierdza mało znaną konsumentom prawdę, iż taki sam panel od tego samego producenta można zupełnie inaczej wysterować: albo wyżyłować jego jasność, albo zatroszczyć się o jego żywotność, albo wybrać rozwiązanie pośrednie. Wydaje się, iż inżynierowie Sony wybrali właśnie tę opcję, co moim zdaniem powinno przysporzyć 55A75K wielu zadowolonych użytkowników.

Na koniec dodam, iż obrazy HDR były nieznacznie jaśniejsze, niż przewiduje norma, co widać na wykresie poniżej. Oczywiście będzie można to skalibrować.

Odwzorowanie ruchu

W tej konkurencji niespodzianek nie było: Sony 55A75K pokazał 600 linii (TVL) na 1080 maksimum), co jest typową wartością dla OLED-ów EX A.D. 2022. Poniżej szczegółowe zestawienie rozdzielczości dynamicznej (tj. ostrości obrazów ruchomych) oraz stopnia upłynniania ruchu dla poszczególnych opcji funkcji Motionflow:

• Wył. 300 linii / brak upłynniania;
• Auto 600 linii / średnio-duże upłynnianie;
• Własny:
  • gładkość: 0 (min), 1,2,3 (maks);
  • czystość: mała (domyślna) lub duża;
  • g0+c.mała – 300 linii;
  • g1+c.mała – 550 linii (ustawienie zalecane przez autora);
  • g2+c.mała – 600 linii;
  • g3+c.mała – 600 linii.

Jeśli chodzi o układ upłynniania ruchu i jego ustawienia, to są one w zasadzie identyczne, jak w modelach ubiegłorocznych. Oznacza to, że, z jednej strony, do dyspozycji mamy mniej stopni upłynniania ruchu niż u większości rywali, ale z drugiej strony Motionflow generuje zauważalnie mniej niepożądanych zniekształceń (artefaktów).

Moim zdaniem reprodukcja obrazów ruchomych jest jednym z głównych atutów tej 55-calowej Bravii.

Jakość dźwięku

Jeśli mnie pamięć nie myli, to po raz pierwszy w historii telewizorów Sony Bravia mamy połączenie tradycyjnych rozwiązań z systemem Acoustic Surface (AS). To ostatnie rozwiązanie producent opisuje na swojej stronie w następujący sposób:

Oprócz układu AS Sony 55A75K wyposażono w dwa przetworniki szerokopasmowe wspomagane przez basrefleks i promieniujące dźwięk do dołu.

Dwa pomiary bliskiego pola wykonałem przed wylotem tunelu basrefleksu (krzywa zielona) oraz przed samym przetwornikiem szerokopasmowym (krzywa pomarańczowa). Niskie tony mają szczyt około 67Hz, po czym charakterystyka opada i w łagodny sposób łączy się z tą od szerokopasmowca.

Jak już wspominałem, dźwięk dobiega zarówno z ekranu, jak i z dwóch przetworników na dole. Mamy tu zatem nietypowy układ hybrydowy, bowiem do tej pory inżynierowie Sony stosowało AS razem z „subwooferem”, a nie dwoma szerokopasmowcami. A jak to brzmi? Moim zdaniem całkiem nieźle. Dźwięk jest nieco wyostrzony, zwłaszcza spółgłoski syczące zwracają na siebie uwagę bardziej, niż powinny. Na szczęście da się usłyszeć wyraźną poprawę w miarę docierania się głośników (dźwięk łagodnieje).

Tony wysokie mają całkiem niezłą przejrzystość, a bas wydaje się niepodbity, niewymuszony i dużo bardziej naturalny niż u Koreańczyków. Zwracam uwagę, iż ze względów konstrukcyjnych drgający ekran ma minimalne wychylenia, w związku z czym na wymagających materiałach i/lub przy dużym poziomie wysterowania mogą czasem pojawiać się zniekształcenia. Pomimo tego tę nietypową hybrydę w postaci drgającego ekranu i dwóch tradycyjnych przetworników oceniam pozytywnie.

Na koniec wspomnę, iż do dyspozycji mamy aż 6 trybów dźwięku: standardowy, dialogi, kinowy, muzyka, sport, dolby audio. Jest też i korektor.

Funkcje smart telewizora Sony 55A75K

55-calowy telewizor OLED z serii X85K wykorzystuje podrasowaną platformę sprzętową Bravia_VH21_EU, procesor Mediatek MT5895 oraz system operacyjny Android 10 (słownie: dziesięć). Z wyjątkiem jednej funkcji opisanej w sekcji „złącza”, możliwości multimedialne są w zasadzie identyczne, jak w innych modelach telewizorów tej marki.

W związku z tym, aby się nie powtarzać, odsyłam Was do recenzji innego modelu tej marki.

Warto też zaznaczyć, iż w 55A75K (i wielu innych telewizorach tej marki) HDMI 2.1 i Dolby Vision wzajemnie się wykluczają – można mieć obsługę jednego albo drugiego, ale nigdy obu jednocześnie. Inaczej mówiąc, odtwarzanie treści Dolby Vision jest oczywiście możliwe, ale na sygnale Dolby Vision scalak odpowiedzialny za HDMI pracuje co najwyżej w trybie 2.0.

Z kolei najnowsza konsola Xbox wysoko oceniła gotowość Sony 55A75K do współpracy:

Warto zaznaczyć, że:

• im wyższy współczynnik kontrastu, tym lepiej,
• średni błąd odwzorowania kolorów poniżej 3,0 to bardzo dobry wynik, a jeżeli wynosi poniżej 1,0 – świetny wynik; generalnie im mniej, tym lepiej,
• im większe pokrycie przestrzeni UHDA-P3, tym kolory bardziej nasycone, a tym samym żywsze i bardziej atrakcyjne.

Podsumowanie

Po przetestowaniu kilku OLED-ów z najtańszych serii od trzech różnych producentów muszę stwierdzić, iż 55-calowa Bravia z serii A75K jest jednym z dwóch najlepszych. Oprócz znakomitej czerni i kontrastu, 55A75K może poszczycić się bardzo dobrym odwzorowaniem przyczerniowych detali, co ucieszy wymagających miłośników filmów, którzy stawiają naturalną plastykę obrazu na pierwszym miejscu. Dodajmy do tego ponadprzeciętne brzmienie oraz szybki system operacyjny o olbrzymich możliwościach multimedialnych, a stanie się jasne, dlaczego uważam Sony 55A75K za jeden z najlepszych kandydatów na pierwszego OLED-a. Mocna rekomendacja.

Przydatność telewizora

Telewizory Sony kupisz w x-kom

W teście wykorzystano program Calman firmy Portrait Displays.