Intel „Arrow Lake-S” zobaczy przegrupowanie rdzeni P i E na magistrali Ringbus

Pierwsze trzy generacje procesorów klienckich Intela wdrażających hybrydowe rdzenie CPU, a mianowicie „Alder Lake”, „Raptor Lake” i „Meteor Lake”, są rozmieszczone wzdłuż magistrali pierścieniowej, współdzieląc pamięć podręczną L3. Zwykle większe rdzenie P znajdują się w jednym obszarze matrycy, a klastry rdzeni E w drugim regionie. Z punktu widzenia dwukierunkowej magistrali pierścieniowej, przystanki pierścienia byłyby następujące w następującej kolejności: połowa rdzeni P, połowa klastrów E-rdzeniowych, iGPU, druga połowa rdzeni E, druga połowa P -cores i Uncore, jak pokazano na wyrzucie „Raptor Lake” poniżej. Intel planuje zmienić rozmieszczenie klastrów P-core i E-core w „Arrow Lake-S”.

Dzięki „Arrow Lake” Intel planuje rozproszyć klastry rdzeni E pomiędzy rdzeniami P. W ten sposób rdzeń P będzie następował po klastrze rdzeni E, a następnie dwa rdzenie P, a następnie kolejny klaster rdzeni E, następnie pojedynczy rdzeń P i powtórzenie tego wzoru. Kepler_L2 zilustrował, jak wyglądałby „Raptor Lake”, gdyby Intel zastosował do niego ten układ. Rozproszenie klastrów rdzeni E pomiędzy rdzeniami P ma dwie możliwe zalety. Po pierwsze, średnie opóźnienie między pierścieniem rdzenia P a pierścieniem klastra rdzeni E zostanie zmniejszone; a po drugie, pojawią się również pewne korzyści termiczne, szczególnie podczas gier, ponieważ zmniejszy to koncentrację ciepła w obszarze matrycy.

Każdy rdzeń P byłby oddalony o nie więcej niż jeden przystanek pierścieniowy od klastra E-core, co powinno przynieść korzyści w migracji wątków pomiędzy dwoma typami rdzeni. Thread Director preferuje rdzeń E, a gdy obciążenie przytłacza rdzeń E, jest on stopniowany do rdzenia P. W ramach nowej umowy migracja z rdzenia E do rdzenia P powinna spowodować zmniejszenie opóźnień.