Bez ściemy. Test i recenzja telewizora Samsung 55Q67B

O telewizorze Samsung 55Q67B

Samsung QE55Q67BAUXXH (dalej dla uproszczenia zwany 55Q67B) jest telewizorem LCD z 55-calowym ekranem o rozdzielczości 3840 na 2160 pikseli. W trakcie testu działał pod kontrolą systemu w wersji 1403.6. Testowałem urządzenie w wersji sprzętowej nr 8 (Version No : 08). Telewizor wyprodukowano w zakładzie na Węgrzech, a fabrycznie nowy egzemplarz pochodził ze sklepu x-kom.

Design

W konstrukcji telewizora można wyróżnić następujące cechy:

• bardzo smukła obudowa;
• tylna ścianka i ramka wokół ekranu wykonana z tworzywa sztucznego;
• telewizor spoczywa na dwóch plastikowych nóżkach;
• rozstaw nóżek jest stały i wynosi 883 mm (wg producenta 896; zob. zdjęcie poniżej);

• nóżki mają bardzo przydatny wihajster, który ma dwa ustawienia pozwalające uzyskać albo mniejszy, albo większy prześwit (ten ostatni wynosi 63 mm [na środku]);
• szerokość ramki wynosi 5 mm (z boku);
• pilot to znana już konstrukcja o ograniczonej liczbie przycisków i plastikowej obudowie.

Podsumowując, telewizor nie odbiega ani konstrukcyjnie, ani stylistycznie od pozostałych modeli z serii Q6xB i moim zdaniem może się podobać.

Jakość obrazu Samsunga 55Q67B

Wyświetlacz

W telewizorze zastosowano wyświetlacz LCD typu VA z ośmioma domenami na każdy subpiksel RGB.

Główną zaletą matryc typu VA jest kontrast ̶̶ wyższy niż w panelach typu IPS czy ADS.

Termogram wykazał, iż zastosowano podświetlenie krawędziowe (ang. Edge LED).

Jest to rozwiązanie droższe niż powszechne w tej klasie podświetlenie bezpośrednie, ale za to pozwala uzyskać bardzo smukłą obudowę.

Analiza widmowa barwy białej (tryb filmmaker) wykazała istnienie trzech głównych obszarów emisji w podzakresach R, G i B. Linia widmowa barwy czerwonej jest typowa dla rozwiązania o nazwie „Dual LED”, o którym więcej dowiecie się w artykule „Jaki telewizor wybrać: OLED czy QLED?”.

Kolory

W zauważalnie ocieplonym (tj. przejawiającym nadmiar składowej czerwonej i niedobór niebieskiej) trybie film (5989K) średni błąd odwzorowania barw wyniósł 2,8, czyli poniżej progu postrzegalności.

Jest to wynik sporo lepszy od modelu 50-calowego, którego błąd wyniósł 4,8, a więc o 2,0 więcej. Zwracam uwagę, iż w pełni nasycony kolor czerwony ma zbyt duże nasycenie, ale jest to „cecha” wielu współczesnych telewizorów z poszerzoną paletą barw.

Pod kątem kolory bledną i ciemnieją, chociaż nieco mniej od modelu 50-calowego, który miał trochę większą degradację.

W pionie degradacja nasila się.

W sumie za reprodukcję kolorów na wprost 55Q67B dostaje ode mnie ocenę dobrą.

Szeroka paleta barw

Pokrycie przestrzeni UHDA-P3 (CIExy) wyniosło 84%, co oznacza możliwość reprodukcji poszerzonej palety barw. Z kolei średni błąd reprodukcji kolorów w trybie HDR (przy MaxCLL=1000 i MaxFALL=400 cd/m^2) wyniósł 6,7, a więc był w strefie górnej średniej.

W przeciwieństwie do mniejszego modelu odchylenia te wynikały zarówno ze zbyt małego nasycenia barw, jak i ze zbyt niskiej luminancji. W tej kategorii 55Q67B musi uznać wyższość 50-calowego modelu z tej samej serii.

Czerń i kontrast

Współczynnik kontrastu ANSI wyniósł 5180:1, co jest bardzo dobrym wynikiem, choć niższym niż w modelu 50-calowym. Oto jak wyglądała nasza standardowa scena testowa SDR:

Charakterystyka jasności była nieco zbyt ciemna w pobliżu czerni i zbyt jasna w jasnych szarościach.

Na treściach HDR, w tym mojej standardowej scenie testowej z filmu Zjawa (The Revenant, 2015), dało się zauważyć stłumienie lub utratę wielu ciemnych detali.

Na szczęście już drobna korekta poziomu czerni z „0” na „1” pozwoliła odzyskać sporo z nich.

Co ciekawe, w przeciwieństwie do 50Q67B model 55-calowy nie stosuje globalnego ściemniania obrazu w ciemnych scenach: ani w SDR, ani w HDR. A zatem punkt dla 55Q67B.

Podsumowując: 55Q67B sprawdzi się dobrze w kinie domowym.

HDR

W trybie HDR na planszy 10% maksymalna luminancja po trzech minutach pomiaru wyniosła 532 cd/m^2.

To rezultat zdecydowanie ponadprzeciętny i przy okazji wyższy niż w modelu 50-calowym z tej samej serii (50Q67B: 437 cd/m^2).

Odwzorowanie ruchu

Przy jasności ekranu ustawionej na 120 cd/m^2 („jasność” = 09/50), ostrość obrazów ruchomych w trybie użytkownika wyniosła 450 linii (na 1080 maksimum). Jest to dobry wynik — typowy dla najlepszych wyświetlaczy klasy 60Hz.

Opcja „wyraźny ruch (LED)” (WRLED) podnosi ostrość obrazów ruchomych do 1080 linii (!), chociaż kosztem migotania obrazu, niższej jasności i „echa” widocznego za obiektami poruszającymi się na ekranie.

A oto pozostałe uwagi dotyczące reprodukcji ruchu:

• w trybie Użytkownika do dyspozycji mamy opcję „redukcji drgań” pozwalającą regulować stopień upłynnienia ruchu w zakresie od 0 do 10;
• zjawisko brudnego ekranu (ang. DSE, Dirty Screen Effect) było znikome;
• niestety smużenie było mocno średnie.

Za odwzorowanie ruchu Samsung 55Q67B dostaje ode mnie pozytywną ocenę (jak na telewizor klasy 60Hz).

Jakość dźwięku

Podobnie jak w innych telewizorach z tej serii przetworniki umieszczono pionowo w smukłej obudowie, co nie pozostało niestety bez wpływu na jakość brzmienia. Do dyspozycji mamy trzy fabryczne tryby dźwięku:

• standardowy;
• dopasowujący się;
• wzmocnienie.

Spośród nich dopasowujący się wydał mi się najmniej naturalnym, a to prawdopodobnie ze względu na duży stopień przetworzenia (uprzestrzennienia) dźwięku. Charakterystyka opada od ok. 100Hz, a więc później niż w modelu 50-calowym.

Chociaż 55Q67B brzmi moim zdaniem trochę lepiej od 50Q67B, przez cały czas mamy tu do czynienia z brzmieniem przeciętnym posiadającym tylko zalążek basu. Krótko mówiąc, jest dość typowo dla samsungowych smuklaków z serii Q6xB i Q7xB.

Podsumowując: wiadomości i programy publicystyczne – tak, muzyka – nie.

Funkcje smart telewizora Samsung 55Q67B

Samsung 55Q67B wykorzystuje platformę sprzętową o nazwie NIKEL oraz system operacyjny Tizen. Wybór aplikacji VoD jest szeroki, w tym m.in.:

Telewizor odtworzył wszystkie pliki testowe z USB, z wyjątkiem tych o rozdzielczości przekraczającej nieznacznie UHD.

Niestety, nie udało się mi się zmierzyć opóźnienia sygnału, ze względu na zniekształcenia sygnału z generatora. Sprawdziłem wszystkie złącza i wszystkie kombinacje ustawień opcji „rozszerzenie sygnału wejściowego”, wyłączałem też CEC, ale niestety nie udało się uzyskać poprawnego obrazu z generatora. Ponieważ współpracował on poprawnie z innymi testowanymi telewizorami, oznacza to, iż 55Q67B po prostu nie był w stanie tego sygnału poprawnie wyświetlić (co już kilka razy zdarzyło się w telewizorach tej marki).

Przypomnę, iż input lag w modelu 50-calowym wyniósł zaledwie 9,1 ms i prawdę mówiąc, nie sądzę, aby 55Q67B był od niego jakoś diametralnie różny pod tym względem.

Konsola Xbox podłączona do testowanego telewizora tak oto oceniła go pod względem możliwości współpracy:

Podsumowanie testu Samsung QE55Q67BA

Niezła czerń i całkiem wysoki kontrast, dobra reprodukcja kolorów na wprost, ponadprzeciętnie jasny obraz oraz bogate multimedia są głównymi atutami telewizora Samsung 55Q67B. Z cech praktycznych warto też wspomnieć o bardzo smukłej obudowie, wygodnym pilocie, a w szczególności o regulowanym prześwicie telewizora. Mnie osobiście najbardziej ucieszył brak globalnego ściemniania, które niestety występowało w mniejszym modelu. I choć dźwięk nie rozpieszcza, to ze względu na jakość obrazu Samsung 55Q67B jest telewizorem godnym polecenia.

Przydatność telewizora

Telewizor Samsung 55Q67B znajdziesz w sklepie x-kom

W teście wykorzystano program Calman firmy Portrait Displays.