Ach ten kontrast! Test i recenzja telewizora Samsung 50Q67B

Samsung QE50Q67BAUXXH (dalej dla uproszczenia zwany 50Q67B) jest telewizorem LCD z 50-calowym ekranem o rozdzielczości 3840 na 2160. W trakcie testu działał pod kontrolą systemu w wersji 1403. Testowałem urządzenie w wersji sprzętowej nr 7 (Version No : 07). Telewizor wyprodukowano w zakładzie na Słowacji, a fabrycznie nowy egzemplarz pochodził ze sklepu x-kom.

Design

W konstrukcji telewizora można wyróżnić następujące cechy:

• bardzo smukła obudowa;
• tylna ścianka i ramka wokół ekranu wykonana z tworzywa sztucznego;
• telewizor spoczywa na dwóch plastikowych nóżkach;
• rozstaw nóżek jest stały i wynosi 750 mm (wg producenta 756; zob. zdjęcie poniżej);
• nóżki mają przydatny wihajster, który ma dwa ustawienia pozwalające uzyskać mniejszy albo większy prześwit (ten ostatni wynosi 64 mm [na środku]);
• szerokość ramki wynosi 6 mm (z boku);
• pilot to znana już konstrukcja o ograniczonej liczbie przycisków i plastikowej obudowie.

Krótko mówiąc, telewizor może się podobać.

Jakość obrazu Samsunga 50Q67B

Wyświetlacz

W telewizorze zastosowano wyświetlacz LCD typu VA z czterema domenami na każdy subpiksel RGB.

Główną zaletą matryc typu VA jest kontrast ̶̶ wyższy niż w panelach typu IPS czy ADS.

Termogram wykazał, iż zastosowano podświetlenie krawędziowe (ang. Edge LED).

Jest to rozwiązanie droższe niż powszechne w tej klasie podświetlenie bezpośrednie, ale za to pozwala uzyskać bardzo smukłą obudowę.

Analiza widmowa barwy białej (tryb filmmaker) wykazała istnienie trzech głównych obszarów emisji w podzakresach R, G i B. Linia widmowa barwy czerwonej jest typowa dla rozwiązania o nazwie „Dual LED”, o którym więcej dowiecie się w artykule „Jaki telewizor wybrać: OLED czy QLED?”

Kolory

W lekko ocieplonym (tj. przejawiającym niedobór składowej niebieskiej) trybie film (6162K) średni błąd odwzorowania kolorów wyniósł 4,8, czyli powyżej progu postrzegalności.

Podobnie jak w modelu 43-calowym z tej samej serii, powodem tych błędów jest niewłaściwa fabryczna charakterystyka jasności, która była zbyt rozjaśniona w jasnych szarościach, a przy czerni mocno ściemniona. Niestety, w przeciwieństwie do mniejszego modelu zmiana opcji „gamma” z „BT1886” na „2.2” kilka tu pomaga, a choćby trochę pogarsza sprawę. Potrzebna byłaby więc pełna kalibracja.

Pod kątem kolory bledną i ciemnieją w sposób typowy dla matryc LCD typu VA, co widać na zdjęciu poniżej.

W pionie zjawisko to pozostało bardziej intensywne niż w poziomie.

W sumie reprodukcję kolorów na wprost uważam za akceptowalną (na tym poziomie cenowym). Rozjaśnienie kolorów jest moim zdaniem odstępstwem łatwiejszym do zaakceptowania i mniej dokuczliwym niż np. błędy dotyczące odcienia czy nasycenia.

Szeroka paleta barw

Pokrycie przestrzeni UHDA-P3 (CIExy) wyniosło 86%, co oznacza możliwość reprodukcji poszerzonej palety barw. Średni błąd reprodukcji kolorów w trybie HDR (przy MaxCLL=1000 i MaxFALL=400 cd/m^2) wyniósł 5,9, a więc utrzymywał się jeszcze w strefie dolnej średniej.

Powyższe odchylenia wynikały głównie ze zbyt niskiej luminancji, a w mniejszym stopniu ze zbyt małego nasycenia barw. Jednakże jak na tak przystępny telewizor naprawdę nie jest źle.

Czerń i kontrast

Współczynnik kontrastu ANSI wyniósł 6625:1, co jest doprawdy znakomitym wynikiem – jednym z najlepszych wśród telewizorów LCD z tradycyjnym, tj. nie wielostrefowym podświetleniem. Niestety, euforia z wysokiego kontrastu mąciła mocno niewłaściwa charakterystyka jasności SDR: zbyt ciemna w pobliżu czerni i zbyt jasna w jasnych szarościach.

W trybie HDR było dużo lepiej, w związku z czym nasze standardowe sceny testowe z filmów Zjawa (The Revenant, 2015) oraz Diuna (Dune, 2021) wypadły bardzo dobrze (chociaż z typową dla elcedeków desaturacją ciemnych barw).

Wrażliwych i czułych na „ruchy” podświetlenia muszę jednak poinformować o kolejnej sztuczce koreańskich inżynierów.

Podsumowując: pod względem kontrastu natywnego swojej matrycy (w wersji 07) Samsung 50Q67B bije na głowę wielu droższych konkurentów. W związku z tym pomimo paru nagannych sztuczek telewizor ten sprawdzi się bardzo dobrze w kinie domowym, zwłaszcza na treściach SDR. No, chyba iż ktoś jest bezkompromisowym wideofilem i/lub nieprzejednanym wrogiem globalnego wygaszania (jak np. autor).

HDR

W trybie HDR na planszy 10% maksymalna luminancja po trzech minutach pomiaru wyniosła 437 cd/m^2.

Jest to oczywiście wynik zdecydowanie ponadprzeciętny, chociaż… niższy niż w modelu 43-calowym z tej samej serii (43Q67B: 480 cd/m^2). Zaskoczeni? Ja też.

Odwzorowanie ruchu

Przy jasności ekranu ustawionej na 120 cd/m^2 („jasność” = 09/50), ostrość obrazów ruchomych w trybie użytkownika wyniosła 450 linii (na 1080 maksimum). Jest to dobry wynik — typowy dla najlepszych wyświetlaczy klasy 60Hz.

Opcja „wyraźny ruch (LED)” (WRLED) redukuje częstotliwość podświetlenia ze 120Hz do 60Hz. Z jednej strony powoduje to migotanie obrazu, ale z drugiej podnosi ostrość obrazów ruchomych do 750 linii, chociaż kosztem niższej jasności i „echa” widocznego za ruchomymi obiektami.

A oto pozostałe uwagi dotyczące reprodukcji ruchu:

• w trybie Użytkownika do dyspozycji mamy opcję „redukcji drgań” pozwalającą regulować stopień upłynnienia ruchu w zakresie od 0 do 10;
• zjawisko brudnego ekranu (ang. DSE, Dirty Screen Effect) było znikome;
• niestety smużenie było średnie.

W sumie za odwzorowanie ruchu Samsung 50Q67B dostaje ode mnie pozytywną ocenę (jak na telewizor klasy 60Hz).

Jakość dźwięku

Przetworniki umieszczono pionowo w smukłej obudowie, co miało spory wpływ na jakość brzmienia. Do dyspozycji użytkownika są trzy fabryczne tryby dźwięku:

• standardowy;
• dopasowujący się;
• wzmocnienie.

Pomiary bliskiego pola przeprowadziłem we wszystkich ww. trybach, z których jednakże dopasowujący się miał najbardziej wyrównaną charakterystykę na basie i to właśnie w nim dokonałem ostatecznych pomiarów. Zdaję sobie jednak sprawę, iż ze względu na różnice w charakterze wysokich tonów ktoś może preferować inny tryb, np. standardowy.

Jak widać, bas jest mocno obcięty – charakterystyka opada już od ok. 122Hz. No cóż, takie są skutki odchudzania obudowy. Pomimo tego brzmienie jest nienatarczywe i akceptowalnie zrównoważone. Zakres dynamiki jest mocno ograniczony, a w tle działa reduktor dynamiki chroniący przed przesterowaniami. Na szczęście jest bardziej kulturalny (czytaj: mniej agresywny) niż w ubiegłym roku.

W sumie brzmienie jest akceptowalne, zwłaszcza do wiadomości i programów publicystycznych oraz tych filmów, które mało wymagają od sprzętu. Do muzyki polecam jednakże dobrą grajbelkę.

Funkcje smart telewizora Samsung 50Q67B

System operacyjny, szybkość działania, podstawowe funkcje multimedialne oraz liczba dostępnych aplikacji są takie same jak np. we wcześniej testowanym 50-calowym modelu z serii BU8002. Aby się zatem nie powtarzać, po szczegółowe informacje odsyłam Was do jego recenzji.

Dla zainteresowanych dodam jeszcze tylko, iż aplikacja Canal+ (której obecność regularnie sprawdzamy od stosunkowo niedawna) jest w 50Q67B również dostępna.

Funkcje dla graczy są identyczne jak w modelu 43 calowym 43Q67B.

Warto zaznaczyć, że:

• im wyższy współczynnik kontrastu, tym lepiej,
• średni błąd odwzorowania kolorów poniżej 3,0 to bardzo dobry wynik, a jeżeli wynosi poniżej 1,0 – świetny wynik; generalnie im mniej, tym lepiej,
• im większe pokrycie przestrzeni UHDA-P3, tym kolory bardziej nasycone, a tym samym żywsze i bardziej atrakcyjne.

Podsumowanie

Główną zaletą Samsunga 50Q67B jest wysoki współczynnik kontrastu, który jest zaiste wybitny. Dodajmy do tego ponadprzeciętny HDR, niskie opóźnienie sygnału w trybie gry oraz bogate multimedia, a obraz najważniejszych zalet tego telewizora będzie niemal kompletny. W związku z tym Samsung 50Q67B jest moim zdaniem jednym z bardziej oryginalnych ekranów w tej półce cenowej. Polecam, choć z uwagami zawartymi w recenzji.

Przydatność telewizora

Telewizor Samsung 50Q67B znajdziesz w x-kom

W teście wykorzystano program Calman firmy Portrait Displays.